Zmarł prof. Witold Cęckiewicz, wybitny polski architekt, członek PAN (od 1983) i PAU (1989) oraz Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK).
Absolwent V LO, w latach 1955–1960 pełnił funkcję głównego architekta Krakowa. Od 1970 r. był profesorem Politechniki Krakowskiej. 18 października 1995 r. uzyskał tytuł doctor honoris causa Politechniki Krakowskiej.

Był członkiem Komitetu Honorowego Jubileuszu 150-lecia V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie.

Poniżej znajdziecie biogram opracowany na potrzeby publikacji w Księdze Jubileuszowej „150 lat Zakładu” wydanej z okazji Jubileuszu 150-lecia V LO.

Ostatnie pożegnanie będzie miało miejsce w piątek 24 lutego 2023 r. o godzinie 12 na Cmentarzu Salwatorskim.

fot. Marta Karpińska/ Instytut Architektury

tekst: Mariusz Süss

SAIP VLO

Witold Aleksander Cęckiewicz (ur. 24 kwietnia 1924 w Nowym Brzesku)

Uczeń VIII Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. Jego edukacja została przerwana wybuchem II Wojny Światowej. Maturę zdawałby w roku 1942 r. Ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskie w 1950 r.

W latach 1955–1960 był głównym architektem miasta Krakowa, a w latach 1970-1994 twórcą i dyrektorem Instytut Urbanistyki i Planowania Przestrzennego, przekształconego następnie w Instytut Projektowania Urbanistycznego i kierownikiem Katedry Kompozycji Urbanistycznej na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Wykładał jako profesor wizytujący w Iowa State University w Ames (USA) oraz Stadtebauliches Institut w Stutgarcie. Od 1970 r. był profesorem Politechniki Krakowskiej. W latach 1994-2006 prowadził wykłady i seminaria z zakresu architektury sakralnej w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. 18 października 1995 r. uzyskał tytuł doctor honoris causa Politechniki Krakowskiej. Był członkiem PAN (od 1983) i PAU (1989) oraz Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). W latach 1989-1999 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN, obecnie jest jej Honorowym Przewodniczącym. W latach 1996-2008 był Dyrektorem Wydziału Twórczości Artystycznej PAU. Pełnił funkcję członka Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych oraz Rady Głównej przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Profesor Witold Cęckiewicz jest jednym z najważniejszych architektów i urbanistów polskich po II wojnie światowej. Rozległość i różnorodność zainteresowań oraz działalności Profesora nieodparcie nasuwają skojarzenia z renesansową wszechstronnością. Jest naukowcem i twórcą, pedagogiem i wychowawcą. Prowadził zakrojone na szeroką skalę prace studialne, badawcze i projektowe dotyczące m.in.: kształtowania systemów intensywnej zabudowy mieszkaniowej czy programowania i funkcjonalno-przestrzennego kształtowania zespołów i obiektów szkolnictwa wyższego. Wyniki pracy badawczej i rozważań teoretycznych zaowocowały ponad 100 publikacjami w literaturze fachowej krajowej i zagranicznej. Wypromował ponad 500 magistrów architektury, z których wielu zostało pracownikami naukowymi, w tym 12 profesorami (10 na uczelniach krajowych i 2 poza granicami), na uczelniach krajowych i zagranicznych. Jego działalność stanowi podwaliny do utworzenia szkoły myślenia architektoniczno-urbanistycznego łączącej rozważania teoretyczne z praktyką projektową i realizacyjną. Dorobek twórczy profesora to szereg nagród i wyróżnień, w tym 20 nagród I stopnia w konkursach urbanistyczno-architektonicznych krajowych i zagranicznych, z których wiele uwieńczonych zostało realizacjami. Do trwałych — najbardziej znanych — obiektów w dorobku materialnej kultury polskiej zaliczyć można takie dzieła jak: założenia pomnikowe na Polach Grunwaldu, pomnik w Obozie Straceń w Płaszowie, zespół obiektów ambasady polskiej w New Dehli oraz liczne obiekty sakralne z monumentalnym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach.

Emblematyczne projekty profesora Witolda Cęckiewicza:

• Budynki użyteczności publicznej:
  • Biurowiec Dyrekcji Budowy PKP przy Rondzie Mogilskim w Krakowie (1950–1954)
  • Hotel „Cracovia” w Krakowie (1959–1965)
  • Kino „Kijów” w Krakowie (1959–1967)
  • Ambasada RP w New Delhi (1973–1978)
  • Wydział Mechaniczny Politechniki Krakowskiej (1974–1980)
• Pomniki
  • Pomnik Zwycięstwa Grunwaldzkiego (1958–1960, razem z rzeźbiarzem Jerzym Bandurą)
  • Pomnik Ofiar Faszyzmu w Krakowie (1960–1964)
  • Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Sosnowcu (1965–1967)
  • Pomnik Jana Pawła II w Krakowie
• Zespoły mieszkaniowe i osiedla
  • Osiedle Podwawelskie (1965–1972)
  • Mistrzejowice[2] (1963–1983)
• Kościoły:
  • Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej w Rodakach (1969–1979)
  • Katedra w Rzeszowie (1977–1990)
  • Kościół Miłosierdzia Bożego w Krakowie (os. Na Wzgórzach) (1980–1988)
  • Kościół św. Brata Alberta w Krakowie (1985–1994)
  • Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach (1997–2002)
  • Kościół Zesłania Ducha Świętego w Krakowie

Ordery, odznaczenia i nagrody:

• Krzyż Partyzancki (dwukrotnie) za udział w walkach AK – Akcja „Burza” (1944)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1961)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1989)
• Krzyż Komandorski Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego przyznana przez Jana Pawła II za osiągnięcia w zakresie architektury sakralnej (1999)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej” (2000)[
• Krzyż z Mieczami Orderu Krzyża Niepodległości „za wybitne zasługi poniesione w walce z bronią w ręku o suwerenność i niepodległość Państwa Polskiego w latach 1939-1956” (2014)
• Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2021)

Biogram opracowany na podstawie informacji zamieszczonych w encyklopedii internetowej Wikipedia, laudacji przygotowanej dla potrzeb nominacji prof. dr hab. Witolda Cęckiewicza do nagród Prezesa Rady Ministrów za wybitny dorobek naukowy, przyjęta przez Zespół do Spraw Nagród oraz publikacji „Witold Cęckiewicz. Twórczość” (współwydawcy Polska Akademia Umiejętności i Politechnika Krakowska, 2016).